‘Hallo, ik wil graag een film maken over een vrouw die in haar huwelijk van negentien jaar nog nooit een orgasme heeft gehad’. Ik denk dat menig producent zich achter de oren krabt. Is dit een interessant onderwerp voor een internationale film? It fucking is and she fucking did it! Naar mijn mening heeft Reijn geschiedenis geschreven met Babygirl. Onderbelichte onderwerpen zoals het vrouwelijk genot en het niet durven delen van verlangens komen aan bod. Ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat menig vrouw in de zaal een zucht van erkenning uitblies.

 

‘Dertig procent van de vrouwen krijgt een orgasme door louter vaginale seks’, vertelde Anna Marah Jansen van Sekswijzer vooraf de filmvertoning. *Zucht*. Ik hoor daar niet bij. Stik jaloers op vrouwen die dat kunnen, thank god heb ik een clitorus, en een lieve partner. En geloof mij. Een liefdevolle partner wil niets liever dan jouw genot in vervulling laten gaan. Maar, dan moet je wel het gesprek aan durven gaan over ‘seks en genot’. Makkelijker gezegd dan gedaan, zo vindt ook hoofdpersonage Romy (Nicole Kidman). De film opent met een scène waarin ze uitbundig klaarkomt. But, she fakes it. Haar man kust haar hijgend en liefdevol op haar voorhoofd, en zij glipt naar een andere kamer waar ze, liggend op haar buik, kijkend naar een porno scene, zichzelf tot een hoogtepunt vingert. In de porno video hoor je een man vragen: ‘What does daddy do?’, waar een meid antwoord; Anything he pleases’.  

 

Romy struggelt als CEO, moeder en vrouw met haar verlangen om te worden gedomineerd. Laat ik voorop stellen dat we seksuele verlangens niet moeten verwarren met fantasieën. Het is iets anders. In je hoofd kan veel, dus soms komt het voor dat er extreme, abnormale seksuele gedachten in je hoofd voorbij zweven. Schaam je alsjeblieft niet. It’s all good. Fantasieën geven je een vrij spel om in je eigen hoofd seksueel actief te zijn en dat is goed voor je seksuele gezondheid. Vaak willen mensen fantasieën niet eens ten uitvoer brengen in het echte leven, maar prikkelt het gewoon enorm. Ik kreeg het boek Want van Gillian Anderson opgestuurd wat vol staat met talloze fantasieën van vrouwen. In een hoofdstuk fantaseert een Amerikaanse vrouw over vastgebonden worden op een tandartsstoel. ‘Ik weet niet wat het betekent en waarschijnlijk zou ik helemaal ontdaan zijn als mijn tandarts me zou proberen te neuken, maar doe ermee wat je wilt’, schreef deze vrouw.

Wensen en verlangens zijn dingen die je wél ten uitvoer wil brengen en dus belangrijk zijn om met je partner te delen. En dat vindt Romy in de film ook (snap ik, want hét is ook spannend). Ze kiest ervoor om niet te delen wat ze verlangt. Negentien jaar manoeuvreert ze zich in een wereld waarin haar genot onvervuld blijft en haar man in een illusie leeft. Hierover schreef ik een aantal jaar geleden het artikel ‘de illusie van een seksgod’. “Daadwerkelijk ligt de vrouw te hijgen van de inspanning en niet van een spetterend orgasme. Want, nee. Dat zat er niet in. Maar dat zegt ze niet. Ze kust hem en drukt zich dicht tegen hem aan. En zo leeft hij verder in de illusie van de seksgod."

Babygirl laat zien wat er gebeurt wanneer een vrouw de controle neemt over haar eigen leven, verlangens en keuzes in een wereld die vaak door patriarchale verwachtingen wordt gedomineerd. Romy raakt verstrikt in een erotisch web wanneer ze stagiaire Samuel ontmoet. Hij leest haar behoeftes en eindelijk is daar iemand die haar diepste verlangens beetpakt. Hij ziet haar. Ze is zijn babygirl. Ik omarm de humor die Halina Reijn in deze film giet en ik buig voor het representatieve van seksualiteit. Cause sex is niet altijd elkaar hijgend de kleren van het lijf scheuren, exact weten welke aanraking iemand tot extase brengt en ruw stotend tot een hoogtepunt komen. Seks is elkaar uitkleden, maar de knoop niet loskrijgen, seks is struikelen over een sok die vast zit in de broekspijp, seks is elkaars lichaam ontdekken en schokken van de koude, maar zachte handen op je borst, seks is in elkaar verstrengeld raken door een adembenemend lekker, maar onhandig standje en in de lach schieten omdat kramp omhoog schiet. Seks is een speels speelveld en spelen is fucking sexy. De intimiteit tussen de personages Romy en Samuel is puur. Wanneer je de veiligheid voelt dat het oké is om dit verlangen te uiten en je je realiseert dat de ander jouw wensen niet oordeelt maar omarmt - dan manoeuvreer je je samen in een kosmos van genot.

 

Laat ik niet teveel romantiseren. We moeten niet vergeten dat Romy een liefdevolle man heeft die thuis op haar wacht. Er komt een moment dat ze de waarheid onder ogen moet zien. Of ze dit doet? Ik spoil niet! Waarom is het zo lastig om over seks te praten? Het is natuurlijk onwijs kwetsbaar om open te zijn over je verlangens, en ja, ook bij je partner die je al jaren kent. Seksualiteit is kwetsbaarheid. Voor LINDA. schreef ik een artikel over het delen van verlangens en gaf psycholoog en relatietherapeut Frederique Bicker handvatten. Ga het gesprek op neutraal terrein aan. Hoe je dat aanpakt? Ja, dan moet je mijn stuk lezen. Ik zal een einde breien aan mijn ode aan Babygirl, maar mag ik dan nog één ding kwijt? Laat deze film een aanleiding zijn om het gesprek over verlangen aan te gaan. Ben niet bang voor afwijzing en ben niet bang om elkaar kwijt te raken. Rijk een hand uit en grijp elkaar stevig vast. Ga open het gesprek over seks aan. Babygirls, tell ‘m what you want!